W 1909 roku Łódzkie Wąskotorowe Elektryczne Koleje Dojazdowe (ŁWEKD) złożyły zamówienie w Rosyjsko-Bałtyckiej Fabryce Wagonów w Rydze na budowę 17 wagonów silnikowych i 34 doczepnych. Zakupiono je w związku z otwarciem trzech nowych linii podmiejskich do Aleksandrowa Łódzkiego, Konstantynowa Łódzkiego i Rudy Pabianickiej.
Doczepy trafiły do zajezdni Chocianowice, Brus i Helenówek. W styczniu 1910 roku wyjechały po raz pierwszy na trasy. Pierwsze lata służby ujawniły wadę jaką była słaba wentylacja wnętrza. Podczas remontów na dachu każdego wagonu montowano cztery okrągłe wywietrzniki. W latach 20. XX wieku dla zwiększenia bezpieczeństwa podróżnych, rozpoczęto montować na pomostach wysokie drzwiczki ażurowe, wykonane z nitowanych żelaznych płaskowników.
W okresie okupacji wagony przemalowano na żółto (pas okienny) i niebiesko (burty). W tych barwach jeździły do początku lat 50. XX wieku.
 

W 1948 roku, po zjednoczeniu przedsiębiorstw KEŁ i ŁWEKD, wagony U104 zaczęły kursować również na liniach miejskich. W latach 50. przemalowano je na kremowo (pas okienny) i czerwono (burty). W części wagonów zmieniono konstrukcję dachu na pomostach. Płaskie daszki zastąpiono owalnymi, które wizualnie tworzyły całość z beczkowatym dachem przedziału pasażerskiego. Część wagonów otrzymała również oszklone pomosty i drewniane drzwiczki. W przedziałach pasażerskich otwierane pozostawiono tylko skrajne okna. Ostatnią zmianę wprowadzono we wszystkich U104. Poniżej tabela z przydziałem wagonów w 1957 roku.
 

Po wycofaniu z eksploatacji większość nadwozi trafiło do ośrodka wypoczynkowego MPK w Teofilowie koło Spały. Przez kilkanaście lat pełniły tam rolę domków letniskowych, a następnie część z nich zakupili okoliczni mieszkańcy. Niektóre doczekały XXI wieku. W dniu 23 czerwca 2017 r. członkowie Klubu Miłośników Starych Tramwajów sprowadzili do Zajezdni Muzealnej Brus wagon 1143, który przez 56 lat pełnił rolę altanki działkowej.
 

Stany inwentarzowe