Długość: 10540 mm
Szerokość: 2095 mm
Wysokość: 3330 mm
Ciężar własny: 15400 kg
Ilość miejsc siedzących: 16
Ilość miejsc stojących: 36
Typ silnika: GTM 4, Crompton
Moc silnika: 49,5 kW (GTM 4, 2 szt.) 60 kW (Crompton, 2 szt.)
Wózek dwuosiowy: 1 szt.
Rozstaw osi: 2800 mm
Średnica kół tocznych: 865 mm

Budowa i wyposażenie
Nadwozie o konstrukcji stalowej spoczywało na dwuosiowym wózku o rozstawie osi 2800 mm, na którym zamontowane były dwa silniki typu GTM 4 o mocy 49,5 kW każdy. Beczkowaty dach był w całości drewniany, pokryty masą elastyczną oraz płótnem nasyconym farbą wodoodporną. Na nim znajdowała się skrzynia z oporami oraz odbierak prądu typu lirowego. Wagony fabrycznie wyposażono w kominki dachowe na numer linii.
    Przedział pasażerski posiadał cztery okna z każdej strony. Okna były dzielone. Górne szybki otwierały się uchylnie do środka. Dolne były otwierane przesuwnie do dołu. Siedzenia drewniane, krzesełkowe - pojedyncze i podwójne. Przedział pasażerski oddzielony od pomostów dwuskrzydłowymi drzwiami przesuwnymi. Wagony za pomocą oporów rozruchowych fabrycznie wyposażono w ogrzewany przedział pasażerski.
    W Lilpopie III pojawiło się kilka nowych rozwiązań. Wydatnie powiększono pomosty. Zrezygnowano z symetrii, charakterystycznej dla dotychczas produkowanych wozów dwukierunkowych, gdzie zarówno bok jak i czoło wagonu były niejako lustrzanym odbiciem drugiego. Ponadto wagon wyposażono również w drzwi na pomostach. Z przodu były jednoskrzydłowe drzwi otwierane przesuwnie w lewą stronę (patrząc z boku). Z tyłu drzwi były dwuskrzydłowe. Oba skrzydła na tylnym pomoście otwierały się przesuwnie na prawą stronę (patrząc z boku). Tylne drzwi posiadały klamkę tylko od wnętrza.
Kolorystyka
Fabrycznie wagony pomalowane były w kolorze kremowym (pas okienny) i oliwkowym (burty). Dach i podwozie stalowo-szare. W okresie okupacji wagony przemalowano na kremowo-niebiesko. Począwszy od 1952 r. zaczęto przemalowywać je na kremowo-czerwono. W barwach tych jeździły do końca swojej służby. Rodzaje malowania przedstawiono na rysunkach.
Dostawy i przydział
W 1938 roku złożono zamówienie w warszawskiej fabryce Lilpop, Rau & Lowenstein S.A. na 24 wagony silnikowe i 10 doczepnych typu Lilpop III. Dostawy rozpoczęto w maju 1939 r., jednak zdążono odebrać tylko 18 ukończonych wozów silnikowych i 5 doczep. W wyniku działań wojennych pozostałe nieukończone pojazdy spaliły się w fabryce.  
    Wozy silnikowe otrzymały numery boczne 152 - 169 i przydzielono je do zajezdni przy ul. Tramwajowej oraz Dąbrowskiego.
Eksploatacja
Wagony rozpoczęły służbę w ostatnich miesiącach pokoju. W czasie II wojny światowej kierowano je głównie na linie kursujące po getcie. Ich całkowicie zabudowane i wyposażone w drzwi pomosty izolowały podróżujących od terenu getta. W 1944 r. dwa wagony oddelegowano do prowadzenia składów wagonów sanitarnych.

W latach 1948 - 1949 pięć doczep przebudowano na silnikowe.  Ich liczba wzrosła do 23.
    Lilpopy III kursowały głównie na liniach miejskich, obsługiwanych przez zajezdnie na Tramwajowej i Dąbrowskiego. W 1954 r., w związku z objęciem jednej brygady linii 9 przez zajezdnię Brus, oddelegowano tam dwa wagony. Czasem pojawiały się one na liniach podmiejskich do Konstantynowa i Lutomierska. Na początku 1958 r. na stanie zajezdni Brus figurował jeszcze wóz 153. Po dostawach nowych 5N wrócił ponownie na Tramwajową.
   Osobliwością Lilpopów III były ich tylne drzwi, które z uwagi na dość nietypowy sposób otwierania nie posiadały na zewnątrz klamki. Najczęściej ich obsługą zajmował się konduktor, jednak w drugiej połowie lat 60. w wozach silnikowych na większości linii zlikwidowano obsługę konduktorską. Przed wyjazdem na linię otwierano więc drzwi "na stałę". Latem nie stanowiło to problemu. Zimą było znacznie gorzej. W 1971 r. przebudowano dwa wagony, montując na tylnym pomoście takie same drzwi jak na przednim. Pasażerowie mogli obsługiwać je sami. Z projektu przebudowy kolejnych wagonów jednak zrezygnowano, a całą serię wycofano jeszcze przed starszymi o 10 lat Lilpopami II.
    W ostatnich miesiącach służby wagony najczęściej kursowały na liniach 13 i 17. W dniu 18.07.1973 r. w zajezdni przy ul. Tramwajowej skreślono ostatnie o numerach: 152, 154, 156, 159, 170, 173, 174. Z całej serii 6 pojazdów przeznaczono na techniczne, pozostałe (prawdopodobnie większość) sprzedano osobom prywatnym. Do czasów obecnych zachowały się na kołach dwa egzemplarze o numerach 153 i 158, z których ten drugi przebudowano w 1981 r. na historyczny. Na odbudowę w Bydgoszczy czeka również dawny łódzki 154, którego pudło trafiło tam z podłódzkiej działki w ramach wymiany za wagon 5N.
Modernizacje
W latach 1942 - 1943 podczas pierwszych remontów wagony wyposażono w kierunkowskazy. Montowano je na bocznych słupkach. Lirowe odbieraki prądu zastąpiono nożycowymi pantografami. Podczas kolejnego cyklu remontowego, który przypadł na lata 1948 i 1949 pięć wozów doczepnych przebudowano na silnikowe, montując w nich zamówione wcześniej wyposażenie Brown-Boveri, które wykonano w Żychlinie.
    W 1971 r. wagony 157 i 171 przebudowano na jednokierunkowe. Tylny pomost ujednolicono z przednim, likwidując niepraktyczne podwójne drzwi. Na lewym boku wagonu drzwi zdemontowano całkowicie. Wewnątrz zlikwidowano ścianki oddzielające pomosty od przedziału pasażerskiego. Mimo dość zaawansowanej modernizacji wagony wycofano wraz z całą serią latem 1973 r. Modernizację przedstawiono na rysunkach.

Opis: Jeden z nowych Lp III - 152 w zakładach Lilpopa
przed wysyłką z Warszawy do Łodzi.
Foto: ze zbiorów MKM MPK-Łódź; 1939 r.

Opis: Wnętrze nowego Lp III - 152.
Foto: ze zbiorów MKM MPK-Łódź; 1939 r.
 

Opis: Lp III - 161 w zajezdni przy ul. Tramwajowej.
Foto: ze zbiorów MKM MPK-Łódź; 1941 r.

Opis: Lp III - 168 w zajezdni przy ul. Tramwajowej.
Foto: ze zbiorów MKM MPK-Łódź; 12.10.1942 r.

Opis: Lp III z doczepami "Liegnitz" i Lp IIID
jako linia 12 na pl. Reymonta.
Foto: Walter Genewein. Ze zbiorów MKM MPK-Łódź; 1943 r.

Opis: Lp III - 153 w zajezdni przy ul. Tramwajowej.
Foto: ze zbiorów MKM MPK-Łódź; 1.11.1943 r.

Opis: Lp III - 154 + Herbrand - 351 jako linia 2 na pl. Niepodległości.
Foto: ze zbiorów Wojciecha Dębskiego; lata 50. XX w.

Opis: Lp III - 155 z doczepą jako linia 14 na ul. Piotrkowskiej.
Foto: ze zbiorów Wojciecha Dębskiego; lata 50. XX w.

Opis: Lp III - 162 na ul. Tramwajowej koło zajezdni.
Foto: Sigurd Hilkenbach; 25.08.1971 r.
 

Opis: Lp III - 174 + 5ND jako linia 23
na ul. Głównej przy Piotrkowskiej.
Foto: ze zbiorów Wojciecha Dębskiego; 1972 lub 1973 r.

Opis: Lp III - 162 + 5ND jako linia 28 na ul. Żeromskiego.
Foto: ze zbiorów Wojciecha Dębskiego; 1972 lub 1973 r.

Opis: Lp III - 161 + SnD jako linia 13 na ul. Gdańskiej.
Foto: ze zbiorów Wojciecha Dębskiego; 1972 lub 1973 r.

Opis: Kilka wagonów po wycofaniu z ruchu liniowego jeździło jako
techniczne. Na zdjęciu wóz 2019 jako pług na pętli Żabieniec.
Foto: Wiesław Kwiatkowski; 1978 r.

Opis: Jedyny Lilpop III - 158 przebudowano na historyczny w 1981 r.
Na zdjęciu podczas wyjazdu z byłej zajezdni przy ul. Tramwajowej.
Foto: Wojciech Dębski; 3.10.1998 r.

Opis: Jedno ze sprzedanych nadwozi Lp III - 173'' (ex 170)
jako altana na działce.
Foto: Wojciech Dębski; 12.05.1996 r.

Rok

Stan na koniec roku

Wpisano sztuk

Numery taborowe pojazdów przyjętych na inwentarz

Skreślono sztuk

Numery taborowe pojazdów skreślonych z inwentarza

152 - 169

170, 171, 172, 173 (przebudowane z doczepnych)

174 (przebudowany z doczepnego)

155, 160, 161, 165, 167, 168, 169

152, 153, 154, 156, 157, 158, 159, 162, 163, 164, 166, 170, 171, 172, 173, 174